Drodzy Parafianie!

Rozpoczynamy obchód Wielkiego Tygodnia – najważniejszych tajemnic naszej wiary. Zachęcam, przeżyjmy ten czas w jeszcze większej łączności z Bogiem i jeszcze większej wzajemnej miłości, niż było to przed pandemią. Znajdźmy czas na uczestnictwo w nabożeństwach tych trzech najważniejszych dni i adoracji Pana Jezusa w Ciemnicy i w Grobie. Zapraszam do udziału wszystkich naszych parafian: starszych i młodszych, sympatyków i gości. Do zaangażowania w liturgię są proszeni jak co roku: ministranci, lektorzy, młodzież, dzieci, Schola Liturgiczna Dorosłych, wspólnoty parafialne i wszyscy, którzy chcą podzielić się z innymi swoją wiarą i talentem otrzymanym od Boga.

Przypomnijmy sobie krótko czym jest przeżywanie Triduum Paschalnego. Czym ono jest w życiu Kościoła? Według odnowionej po II Soborze Watykańskim liturgii całe przeżycie, które rozpoczyna się w Wielki Czwartek wieczorem a kończy się w Niedzielę Wielkanocną wieczorem, stanowi całość. Jest to jak gdyby jedno wielkie święto, które trwa przez trzy dni. Stąd nazwa Triduum (łacińska nazwa oznacza dosłownie trzy dni).

W naszej świadomości Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota są jak gdyby przygotowaniem do właściwej uroczystości wielkanocnej, do Niedzieli Wielkanocnej. Tymczasem w liturgii i według tradycji sięgającej początków chrześcijaństwa cały ten okres ma być przeżywany jako całość: Triduum, jako jedno święto, które ma pewne fazy począwszy od Wieczerzy Pańskiej, aż do chwalebnego Zmartwychwstania Chrystusa. W Kalendarzu Rzymskim, w punkcie 18. czytamy takie słowa: „Ponieważ Chrystus dokonał dzieła odkupienia ludzi i doskonałego uwielbienia Boga głównie przez swoje paschalne misterium, gdy umierając zniweczył naszą śmierć a zmartwychwstając przywrócił nam życie, dlatego Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pana jaśnieje jako szczytowy punkt całego roku liturgicznego. Jak niedziela zajmuje główne miejsce w tygodniu, tak uroczystość Paschy stanowi punkt główny w roku liturgicznym”. A więc Triduum Paschalne ma zajmować takie miejsce w skali całego roku, jak niedziela w skali tygodnia.

Pamiętajmy też o pracy wkładanej w zewnętrzne przygotowanie świątyni. Siostra zakrystianka ma pomysły i są osoby jej pomagające, ale nie zostawmy ich samych. Dziękuję z całego serca za ofiary składane na ten cel, są one waszym wkładem, cząstką włożoną w to, co potem pomagać nam będzie w odkrywaniu istoty spotkania z naszym Zbawicielem.

Życząc owocnego przeżywania tego tygodnia pragnę podziękować za waszą ofiarność i pomoc potrzebującym a zwłaszcza osobom uciekającym przed wojną na Ukrainie. Róbmy nadal co w naszej mocy, aby wszyscy bez wyjątku mogli odczuć bliskość Zmartwychwstałego Jezusa.

Na czas głębokiego przeżywania największy tajemnic naszej wiary z serca Wam błogosławię.

Ks. proboszcz Kazimierz Joniec