Liturgia Męki Pańskiej 2023

Oto drugi dzień Świętego Triduum Paschalnego, drugi dzień największego Święta naszej wiary.

Wielki Piątek to dzień, który przypomina nam cierpienie, ukrzyżowanie i śmierć Zbawiciela. W skupieniu zgromadziliśmy się na sprawowaniu Liturgii Męki Pańskiej. Staliśmy pod Krzyżem Chrystusa, by przez znak wiary okazać swoją miłość i wdzięczność za dzieło Odkupienia, którego dokonał dla naszego zbawienia, i prosiliśmy Go o miłosierdzie dla nas i całego świata.

Nasze pojednanie z Ojcem domagało się wyniszczenia Sprawiedliwego. Chrystus, aby zgładzić nasze grzechy, najpierw podjął ich ciężar. Czyni ze śmierci przedmiot skutecznej, zbawczej ofiary; z Krzyża – znaku hańby i kary dla złoczyńców – narzędzie triumfu, drzewo życia. Liturgia tego dnia przedstawia prawdy, które mówią o konieczności i skuteczności cierpienia, aby dokonało się nasze odkupienie.

 Liturgia Wielkiego Piątku składa się z czterech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża, Komunii świętej oraz procesji do Grobu Bożego.

Jest to dzień, w którym Zgromadzenie Liturgiczne Kościoła nie sprawuje Ofiary Mszy świętej. Podkreśla to nadzwyczajny charakter tego dnia – dnia śmierci Syna Bożego. Odkryty ołtarz, brak świec i dekoracji ukazuje nam uniżenie Chrystusa i obdarcie Go z wszelkiej godności.

Liturgia Męki Pańskiej rozpoczęła się w całkowitej ciszy. Kapłani ubrani w szaty koloru czerwonego na znak cierpienia i krwi, a także królewskiej godności Chrystusa, przeszli przed ołtarz. Przewodniczący liturgii, ks. Jakub Kasprzycki CSMA dokonał gestu prostracji, czyli leżenia krzyżem. Jest to gest symbolizujący nasze upokorzenie wobec śmierci Jezusa. Oznacza także ból i smutek Kościoła. My wszyscy w tym czasie, modliliśmy się w postawie klęczącej.

Opis Męki Jezusa Chrystusa był kulminacyjnym punktem Liturgii Słowa; wiąże i tłumaczy w zasadniczy sposób motyw zbawczej śmierci Chrystusa dokonanej za nasze grzechy. Jezus pragnie zbawić wszystkich ludzi, nie wykluczając nikogo. To właśnie w czwartej Ewangelii według zamysłu jej autora Krzyż Chrystusa jest największym wyrazem miłości Boga ku człowiekowi i całkowitej wolności Jezusa w podjęciu męki.

Opis Męki Pańskiej został wyśpiewany przez Pana Adama Motyczyńskiego wraz z dwoma chórzystami Liturgicznej Scholi Dorosłych.

Celebrans, ks. Jakub Kasprzycki CSMA skierował do nas homilię, której nagranie zamieszczamy tutaj:

Modlitwa powszechna była rozbudowana bardziej niż zwykle i miała uroczysty charakter. Prosiliśmy, aby zbawienie dokonane przez Chrystusa na krzyżu stało się udziałem wszystkich ludzi. Poleciliśmy Bogu sprawy zarówno Kościoła, jak i całego świata, ludzi różnych religii oraz niewierzących.

Centralną częścią tej liturgii była adoracja Krzyża. Krzyż był znakiem  hańby, dla nas jednak stał się znakiem zbawienia. Syn Boży stawszy się człowiekiem, chciał być podwyższony na Krzyżu, aby w ten sposób pociągnąć  wszystkich do siebie. Pamiętając o tym, przyklękaliśmy przed krzyżem i całowaliśmy go z szacunkiem.  Kapłan będzie odsłaniał krzyż w trzech etapach śpiewając „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”, na co wszyscy odpowiadaliśmy „Pójdźmy z pokłonem”, a następnie klękaliśmy i przez chwilę modląc się w ciszy oddawaliśmy cześć Krzyżowi.

Od Krzyża liturgia prowadziła nas do Komunii Świętej. W ten sposób ukazuje nam ścisły związek między ofiarą na Krzyżu a Eucharystią. Zawsze uczestniczymy w eucharystycznej Uczcie Baranka dzięki Jego ukrzyżowaniu.

Zgodnie z wielowiekową tradycją na zakończenie liturgii wielkopiątkowej przenieśliśmy Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego.  Figura Jezusa umieszczona w Grobie wskazywała nam na śmierć Zbawiciela. Naszą uwagę skierowaliśmy jednak przede wszystkim na wystawiony w monstrancji Najświętszy Sakrament. Trwaliśmy przy Grobie na modlitwie i uwielbieniu Pana.